زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

محمد بن حازم باهلی





ابوجعفر محمد بن حازم باهلی۲۱۵ق)، از شاعران دولت عباسی در قرن سوم هجری قمری بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوجعفر محمد بن حازم بن عمرو باهلی، در بصره به دنیا آمد و در همان‌جا رشد و نمو کرد و سپس راهی بغداد شد و در آنجا اقامت گزید. باهلی شاعری خوش ذوق بود و طبعی لطیف داشت و تنها عیب او این بود که در اشعار خویش مردم را زیاد مورد هجو و سرزنش قرار می‌داد، بدین‌جهت مورد طرد آنان واقع شده بود. باهلی از شاعران دولت عباسی به‌شمار می‌رود که از میان خلفا، فقط مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ق) را مورد مدح و ستایش قرار داده و از مدح دیگر خلفای عباسی امتناع ورزیده است. او شاعری مؤمن و فقیر بود و از خوردن شراب امتناع می‌نمود و زمانی که خلیفه و دیگران او را به شراب دعوت می‌نمودند، از خوردن آن ابا می‌کرد. وی در نهایت به سال ۲۱۵ق در بغداد از دنیا رفت. باهلی دارای دیوان شعری در هفتاد ورقه بوده است.
[۶] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۷۴۰.


۲ - پانویس


 
۱. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۴، ص۳۱۴.    
۲. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۷۵.    
۳. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۰.    
۴. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲، ص۲۳۵.    
۵. مرزبانی، محمد بن عمران، معجم الشعراء، ص۴۳۴.    
۶. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۷۴۰.


۳ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۶۴-۶۶۵، برگرفته از مقاله «محمد باهلی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.